ISKRA ZAPŁONOWA
W przebiegu wyładowania iskrow pomiędzy elektrodami świecy zapłonowej wyróżnić można dwie fazy. Pierwszą z nich, tzw. czoło iskry, stanowi znikomo krótkotrwałe (około 0,000 001 sek) pojemnościowe wyładowanie prądu dużego natężenia (20.. .30 A), a drugą —
tzw. ogon Iskry — świecący łuk elektryczny o natężeniu 0,02…0,05A, utrzymujący się około 0,001 sek ( ). Nasilenie jednorazoweg wyładowania iskrowego pomiędzy elektrodami świecy zapłonowej silnika samochodowego zawiera się zwykle w zakresie 0,01..‘.0,15 Joule. Mieszanka o prawidłowym składzie zapala się w zasadzie od czoła iskry, przy czym do spowodowania zapłonu wystarcza przeważnie wyładowanie iskrowe o nasileniu 0,001. ..0,003 Joule.